Dziewczyna we mgle Donato Carrisi

Ciekawa jestem czy w Was małe miasteczka również wywołują dziwne uczucia. Nie potrafię określić co to za odczucie, może grozy, może strachu przed tym, że tu wszyscy o wszystkich wiedzą wszystko. Małe miasteczko, mało mieszkańców, wszyscy się znają. Masakra. Z pozoru ciche i spokojne ma swoje tajemnice i rzeczy, które nie powinny ujrzeć światła dziennego.

Powieść Dziewczyna we mgle to właśnie opowieść o takim małym niepozornym miejscu w Alpach.

Anna Lou Kastner to młoda, grzeczna dziewczyna, która mieszka wraz z rodzicami. Należą do bractwa, które znane jest w okolicy jako prawe i bogobojne. Pewnego dnia Anna Lou ginie. Wychodzi z domu na spotkanie bractwa, które miało się odbyć 300 m dalej i na tym krótkim odcinku ślad pop niej zaginął.

Rozpoczyna się śledztwo, do którego oddelegowany zostaje agent specjalny Vogel, uważany za jednego z najlepszych śledczych. Niestety jak to w życiu bywa, nie brakuje mu również skandali.

Pracuje on bowiem w bardzo specyficzny sposób, lubi wykorzystywać w swoich śledztwach media.

Agent od razu po przybyciu na miejsce stwierdza, że dziewczyna została uprowadzona, a nie uciekła z domu, jak sugerowała miejscowa policja.

Ucieka się on jak zwykle do starych sposobów, zamiast chronić informacje, robi wszystko, żeby przeciekły one do mediów. Stara się, żeby niektóre rzeczy zostały nagłośnione, żeby zasiało to w mieszkańcach niepokój i niepewność.

Podejrzenie pada w pierwszej kolejności na nauczyciela Martini. Czy brak dowodów, będzie wystarczającym alibi? Może jednak nasz agent doprowadzi do aresztowania mimo braku dowodów? Czy to na pewno profesor porwał Annę?

Postacie, które da się zauważyć to agent specjalny Vogel. Elegancik w drogich ciuchach, którego metody śledcze pozostawiają wiele do życzenia. Jednak jest dobry, bo skuteczny. Uwielbia media. Czasami sam podaje prasie informacje, żeby ta puściła to dalej.

Jest pewny siebie, wręcz zarozumiały. Jest jednak bardzo skuteczny, to trzeba mu przyznać.

Druga postać, która według mnie jest doskonale przedstawiona to Martini – nauczyciel.

W zasadzie nic o nim nie wiemy. Nie znamy jego przeszłości, jego dziwne zachowanie od początku wzbudza w nas przekonanie, że doskonale wiemy, kto stoi za zniknięciem Anny.

Postacie są tu tak wykreowane, że w zasadzie wiele z nich świetnie nadaje się na porywacza. Każdy ma swoją ciemną stronę, o której woli nie mówić.

Książka jest bardzo dobra, choć nierówna. Początek wciągnął mnie bez reszty, środek jak dla mnie trochę za bardzo rozciągnięty i mało dynamiczny, końcówka wbija w fotel.

Podobało mi się również to, jak Donato Carrisi uświadamia nam, jak duży wpływ mają na nas media. Jak jesteśmy od nich zależni i uzależnieni. Jak bardzo jesteśmy podatni na manipulacje, które fundują nam telewizja czy radio. Jak jedna byle jak rzucona wzmianka, może zmienić życie człowieka, nasze postrzeganie na sytuację.

To moje pierwsze spotkanie z książkami tego autora, na pewno nie ostatnie.

Polecam, idealna lektura na długi majowy weekend.